Łowcy głów, Robert Ziółkowski

Ta książka stanowi dla mnie jedno z największych zaskoczeń czytelniczych ever. Pożyczyłam ją od taty. Jakieś trzy lata temu. I tak leżakowała na półce skutecznie odstraszając mnie wizerunkiem ponurego typa na okładce. Aż w końcu, w ramach wiosennych porządków, postanowiłam ją przeczytać i oddać właścicielowi. I to była bez wątpienia słuszna decyzja.

Na wstępie warto zauważyć, że Robert Ziółkowski szesnaście lat pracował w policji, z czego ostatnie lata sędził w wielkopolskim oddziale Zespołu Poszukiwań Celowych. Osobiste doświadczenia autora znajdują swoje odzwierciedlenie w tekście, który stylistycznie plasuje się na pograniczu powieści sensacyjnej i reportażu. Takiego sposobu pisania nie można się nauczyć na warsztatach pisarskich albo siedząc przed komputerem. Znajomość metod działania policji, udział w wielu akcjach, przesłuchaniach i pościgach uczyniły z Ziółkowskiego bardzo dobrego autora powieści kryminalnych. Głównym atutem Łowcy głów jest mianowicie niepodważalna autentyczność opisywanych wydarzeń. Surowy język, w którym mnóstwo jest przekleństw i gwary policyjnej, w ogromnym stopniu przyczynia się do tego, że czytelnik wierzy w absolutnie każde słowo. Od książki trudno się oderwać, czas spędzony na lekturze mija błyskawicznie.

Całość podzielona została na trzy części: Wściekłość, Bracia, Szaleństwo. Trzy sprawy kryminalne, trzy morderstwa, które łączy wspomniany Zespół Poszukiwań Celowych w Poznaniu z Sebastianem Zimnym na czele. Zimny niby jest głównym bohaterem, ale bohaterem bardzo wycofanym. Na pierwszym planie pojawiają się głównie sprawcy przestępstw i ich ofiary.
Mnie najbardziej poruszyła historia braci Dominika i Marka, która brzmi tak nieprawdopodobnie, że musi być prawdziwa. Mimo, iż autor zastrzega, iż podobieństwo do osób i wydarzeń jest przypadkowe, to cały czas mamy wrażenie, że poznajemy prawdziwą historię byłego snajpera Legii Cudzoziemskiej, którego kariera rozpoczęła się na plantacji truskawek w Bawarii.... Bardzo chciałam, żeby zagmatwana sprawa sprzed lat została wreszcie rozwiązana, a jej uczestnicy odnaleźli spokój bądź otrzymali zasłużoną karę.

Miłośnikom literatury kryminalnej i sensacyjnej ta powieść na bank się spodoba. Wciąga od pierwszej strony i nie pozwala się oderwać.
Wiem, że istnieje część druga, w której Sebastian Zimny wypada z systemu... Muszę po nią sięgnąć.

Ocena: 5/6



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej