Dziewczyna, która kochała kamelie, Julie Kavanagh

Tytułowa dziewczyna, która kochała kamelie, to nikt inny jak Marie Duplessis, dziewiętnastowieczna kurtyzana, która podbijała serca artystów i arystokratów. Aleksandra Dumasa (syna) zainspirowała do napisania Damy kameliowej, a wielu malarzy uwieczniło jej niepowtarzalną urodę na płótnie.

Marie urodziła się jako Alphonsine, w biednej rodzinie z dala od paryskiego przepychu i blichtru. Wychowywana bez matki, obie z siostrą bardzo wcześnie musiały zacząć zarabiać na życie. W dramatycznych okolicznościach, przedwcześnie, osiągnęła dorosłość i postanowiła podbić Paryż zapewniając sobie luksusowe życie na koszt innych. W ówczesnej epoce konwenansów i sztywnych obyczajowych zasad osoby pochodzące z tzw. nizin społecznych niewiele miały możliwości zdobycia klasowego awansu. Młoda, niewykształcona dziewczyna z prowincji taką szansę miała w zasadzie tylko jedną: zostać kurtyzaną. To właśnie taki cel obrała sobie młodziutka Alphonsine. Zapragnęła stać się nie byle jaką, a najsłynniejszą i najbardziej pożądaną kurtyzaną Paryża.
Niestety jej sława przeminęła bardzo szybko: Marie zmarła na gruźlicę w wieku zaledwie 23 lat, a po śmierci stała się legendą.

Dzięki książce Kavanach mamy okazję poznać losy wyjątkowo odważnej i ambitnej młodej kobiety, która żyła w dość nieprzyjaznych czasach. Dowiemy się sporo o epoce, w której żyła oraz o ówczesnym francuskim społeczeństwie i zasadach, jakimi się wówczas kierowano.

Niestety lektury Dziewczyna, która kochała kamelie nie można nazwać przyjemnością. Tekst jest bardzo niespójny i poszarpany, momentami wręcz chaotyczny. Autorka przeskakuje z tematu na temat, nie kończy wątków, skupia się na szczegółach, a ważne wydarzenia, jak na przykład ślub Marie, opisuje mimochodem w dwóch zdaniach. Wprowadza też dziesiątki postaci, które miały mniejszy lub większy wpływ na życie Duplessis, rozpisując się z detalami o ich życiu, tracąc przy tym z oczu właściwy temat.
Być może jest to wynik marnej wprawy autorki w posługiwaniu się źródłami historycznymi, w pozyskiwaniu z nich potrzebnych informacji i pisaniu na ich podstawie samodzielnego tekstu. W związku z tym mamy do czynienia z pozycją literacko dość marną, skierowaną do szczególnie wytrwałych czytelników, pragnących za wszelką cenę poznać losy bohaterki.

Ocena: 3/6

Komentarze

  1. Czarne Espresso7 maja 2016 11:52

    Czytałam "Damę kameliową" i średnio mi się podobała. Ale historia życia słynnej kurtyzany mogłaby być zajmująca (gdyby została dobrze napisana).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agussiek7 maja 2016 22:48

      Czyli masz wrażenia całkiem podobne do moich :) Pozdrawiam

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Kocie oko, Margaret Atwood

Obraz
Kocie oko to druga książka Atwood, po Opowieści Podręcznej , którą przeczytałam. Podobnie jak w przypadku Majgull Axelsson wiem, że trafiłam na autorkę, której twórczość całkowicie do mnie przemawia i którą z chęcią zaliczę do grona swoich ulubionych. Główna bohaterka powieści, Elaine Risley, jest uznaną malarką, która po wielu latach powraca do Toronto, gdzie w małej galerii przygotowywana jest jej retrospektywa. Ta samotna podróż jest okazją do wspomnień, zwłaszcza z okresu dzieciństwa, dorastania i studiów. Pierwsze lata życia Elaine spędziła z rodzicami i starszym bratem na podróżach po Kanadzie. Jej ojciec był naukowcem i prowadził badania rodzimej fauny, dzięki czemu cała czwórka regularnie spędzała całe tygodnie w głuszy, pod namiotem i bez kontaktu z innymi ludźmi. Latami jedynym towarzyszem i głównym autorem zabaw był starszy brat Stephen, dlatego odbywały się one według męskich zasad i były wyrazem chłopięcych fantazji. Gdy Elaine skończyła osiem lat, rodzina na stałe os
Czytaj więcej