Dziewczyna z Bostonu, Anita Diamant

"Jak stałam się kobietą, którą jestem dzisiaj?". Początek nastąpił w tej bibliotece, w kółku czytelniczym. Wtedy zaczęłam wieść własne życie. (str. 17) To zdanie oraz widniejące na okładce czarno-białe zdjęcie czytającej młodej kobiety siedzącej na palu pośród spienionych morskich fal w zasadzie wystarczą, by każda miłośniczka dobrych powieści sięgnęła po Dziewczynę z Bostonu. Zdecydowanie warto to uczynić!

Gdy ją poznajemy, główna bohaterka i narratorka książki, Addie Baum, kończy osiemdziesiąt pięć lat i na prośbę wnuczki wpomina swoją młodość:
Jest rok 1915, Addie ma piętnaście lat, mieszka z rodzicami w biednej dzielnicy Bostonu i marzy o lepszym życiu. Jej rodzice i dwie starsze siostry przypłynęli do Ameryki pod koniec XIX wieku, ona urodziła się już w Bostonie. Rodzina opuściła biedny stetl położony gdzieś na terenie obecnej Rosji. Ojciec został oskarżony o kradzież srebrnego kielicha liturgicznego z kościoła i musiał ratować się ucieczką za ocean. Zabrał ze sobą obie córki: dziesięcioletnią Celię i dwunastoletnią Betty. Obie, po zejściu z pokładu statku, rozpoczęły ciężką pracę w różnych fabrykach. Matka dołączyła do rodziny kilka lat później, a w 1900 roku urodziła się Addie.
Opuszczenie rodzinnych stron, emigracja do Ameryki i niezwykle trudne początki w nowej ojczyźnie zostawiają ogromne ślady w psychice bohaterek, zwłaszcza wrażliwa Celia oraz matka Addie nigdy nie pogodziły się z tymi zmianami.
Jednak ona sama należy już do innego świata. Opowieści o starym życiu są dla niej abstrakcyjne. Tęsknota za utraconym domem jest niezrozumiała. Nastolatka najbardziej z całej rodziny pragnie zakorzenić się w nowej ojczyźnie. Dla Addie jest jasne: chce wyrwać się z biedy i stać się prawdziwą dziewczyną z Bostonu. Cel ten zamierza osiągnąć nie dzięki zamążpójściu, ale dzięki własnej pracy, nauce i książkom. Takie nastawienie, jej ambicja i pragnienie niezależności są przyczyną nieustannych kłótni z matką, która jest konserwatystką, obrończynią żydowskich tradycji i zwyczajów oraz zapalczywym wrogiem wszelkich zmian.

Historia Addie to świetnie napisana opowieść o sile kobiecej przyjaźni i solidarności. Dzięki licznym przyjaciółkom i mentorkom, które spotkała na swojej życiowej drodze, Addie mogła zrealizować swoje cele i wieść takie życie, jakiego pragnęła.
Powieść Anity Diamant czyta się błyskawicznie, jest napisana z humorem i polotem. Autorka niejednokrotnie puszcza do czytelnika oko, a jednocześnie porusza wiele społecznych kwiestii i problemów, z którymi zmagały się kobiety w dwudziestoleciu międzywojennym. Jest to również ciekawy opis społeczeństwa bostońskiego, w kórym żyły obok siebie szacowne, amerykańskie rodziny, oraz biedni, ale pełni energii i nadziei i na lepsze życie, imigranci z Polski, Irlandii, Włoch oraz innych krajów starego kontynentu.

Bardzo gorąco polecam!

Ocena: 5+/6

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Instrukcja nadużycia, Alicja Urbanik-Kopeć

Obraz
W ubiegłym roku dwukrotnie miałam okazję posłuchać autorki niniejszej książki na żywo, podczas festiwali literackich. Spotkałam ją podczas Big Booka w Warszawie oraz podczas Literackiego Sopotu i byłam pod sporym wrażeniem, z jaką energią i zaangażowaniem Alicja Urbanik-Kopeć opowiadała o sytuacji służących w Polsce w XIX wieku. Byłam przekonana, że jej książka spodoba mi się przynajmniej tak samo, jak słuchanie autorki na żywo. Niestety tak się nie stało. W swojej książce, tak jak zapowiada to podtytuł: Służące w XIX-wiecznych polskich domach , autorka przedstawiła sytuację tysięcy kobiet zatrudnionych w zamożniejszych domach jako kucharki, pokojówki, nianie i służące do wszystkiego. Urbanik-Kopeć zaczyna od początku: opisała pochodzenie młodych dziewcząt i okoliczności, w jakich trafiały na służbę, uwzględniając przy tym skromne możliwości kształcenia, metody pośrednictwa pracy oraz podróż ze wsi do miasta i związane z tym niebezpieczeństwa. Na kolejnych stronach
Czytaj więcej

Chrapiący ptak. Rodzinna podróż przez stulecie biologii, Bernd Heinrich

Obraz
Książka wydana wiosną ubiegłego roku przez wydawnictwo Czarne w serii Menażeria przykuła moją uwagę od samego początku. Zaintrygował mnie zwłaszcza podtytuł Rodzinna podróż przez stulecie biologii . Skojarzył mi się z Zającem o bursztynowych oczach (tak, wiem, że tam nie ma słowa o biologii, ale ta rodzinna podróż przez stulecie...) i miałam wielką nadzieję, na podobnie udaną czytelniczą przygodę. Jednak lektura tego sześciuset stronicowego tomiszcza ciągnęła się tygodniami i nie sprawiła mi, niestety, oczekiwanej radości. Heinrich junior szczegółowo opisał swoją historię rodzinną, bardzo skoncentrowaną wokół postaci ojca przyrodnika i podróżnika Gerda Hermanna Heinricha. Był on badaczem starej daty, jednym z ostatnich, którzy wiedzę o owadach i ptakach zdobywali w sposób bardzo tradycyjny: biegając z siatką po lasach, łąkach i stepach zbierając i preparując tysiące obiektów. Jego pierwsza wyprawa miała miejsce już w 1927 roku na Elbrus i do północnej Persji. W ciągu całego swoje
Czytaj więcej

Nowe książki

Obraz
Dawno nie pokazywałam na blogu książkowych zakupów, ale muszę przyznać, że od marca byłam wstrzemięźliwa... Aż do teraz. Druga połowa maja okazała się dla mnie bardzo obfita w książkowe zdobycze. Najpierw na wyprzedaży na stronie wydawnictwa Wielka Litera za 50 zł kupiłam pięć świetnych tytułów: Miniony weekend spędziłam w Warszawie, gdzie pokusiłam się na książkowe zakupy w dwóch ulubionych miejscach i jednym nowym :) Po zwiedzeniu wystawy w muzeum Polin kupiłam To nie deszcz, to ludzie , w księgarni "Moda na czytanie" w domu braci Jabłkowskich Ostatni obraz Sary de Vos i Dziedzictwo , a w cudownym Wrzeniu Świata Komu bije Big Ben , Oblicza wielkiej Brytanii i Pusty las . I trochę rzutem na taśmę, na Dworcu Centralnym, wypatrzyłam jeszcze promocję 4 za 3 (zapłać za 3 książki, a czwartą dostaniesz gratis) i zdecydowałam się jeszcze na następujące tytuły: A co u was nowego na półkach?
Czytaj więcej